tag:blogger.com,1999:blog-4315033436760423513.post5543770989006588080..comments2019-02-20T02:33:04.878-08:00Comments on ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ 1821: Εξωτερική πολιτική (1823-1832)MARIA CHOUTAhttp://www.blogger.com/profile/12290765745717742545noreply@blogger.comBlogger2125tag:blogger.com,1999:blog-4315033436760423513.post-82800192829214627382018-07-25T01:21:14.089-07:002018-07-25T01:21:14.089-07:00ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Η Ρωσία ωστόσο επέμεν στην διπλωματική δι...ΣΥΝΕΧΕΙΑ<br />Η Ρωσία ωστόσο επέμεν στην διπλωματική διαδικασία "Μεττερνιχ-Τάνιτσεφ" καθώς δεν ήταν διατεθειμένη να μην λάβει το ελάχιστο που απαιτούσε από την υποχώρηση για "μη-μονομερή παρέμβαση" στην κρίση και επανείλθε επί του "Ελληνικού ζητήματος" με το ρωσικό "Σχέδιο των 3 Τμήματων" στις 9/1/1824. Αυτό το ρωσικό σχέδιο, ούτε λίγο, ούτε πολύ προέβλεπε να επέμβουν οι Δυνάμεις όχι για να καταπνίξουν την Επανάσταση, μα για να αναγνωρίσουν κρατική υπόσταση στους επαναστάτες και να επιβάλλουν την ειρήνευση στην περιοχή. Καθώς ο Σουλτάνος δε θα δεχόταν απόλυτη πολιτική ανεξαρτησία κι οι Έλληνες τον τουρκικό ζυγό, προτείνει να ιδρυθούν 3 ηγεμονίες στα πρότυπα των παραδουνάβιων (σε Θεσσαλία, Βοιωτία κι Αττική η πρώτη, με Ήπειρο & Αιτωλοακαρνανία η δεύτερη κι η τελευταία θα περιλαμβάνει Κρήτη & Πελοπόννησο), στις οποίες η Τουρκία θα διατηρούσε την επικυριαρχία, θα εισέπραττε ετήσιο φόρο και θα κρατούσε φρουρές με στενά τοπικά δικαιώματα. Πρακτικά η Ρωσία επιθυμούσε να διευρύνει και να επιβεβαιώσει με διεθνή υποστήριξη των λοιπών Μ. Δυνάμεων το ρωσικό δικαίωμα της "προστασίας των ομόδοξων" αυτήν την φορά στον καθαυτό ελληνικό χώρο, ηπειρωτικό και νησιωτικό!! Η Άγγλία και η Αυστρία, φυσικά, δεν ήταν δυνατόν αν αποδεχθούν μια τέτοια λύση και ούτε βέβαια και ο Σουλτάνος. Η Αγγλία προσανατολιστηκε στην ενίσχυση της επιρροής της στους εξεγερμένους με την σύναψη των δανείων (1823-1824) που επέδρασαν καθοριστικά στην έναρξη των δύο εμφυλίων πολέμων και η Πύλη προχώρησε στην εισβολή του Ιμπραήμ (και του Κιουταχή). Ο Αλέξανδρος Α' υπέστη διπλωματική ήττα και άρχισε να μεταβάλει πολιτική, εγκαταλείποντας την διαδικασία Μέττερνιχ (τον οποίον,άλλωστε, απεχθανόταν ο Κάννινγκ) και να προσεγγίζει την Αγγλία, ενώ ταυτόχρονα άφηνε ανοικτό το ζήτημα της μονομερούς επέμβασης. Πέθανε τον Δεκέμβριο 1825 και ο αδελφός του Νικόλαος Α' (με Στρογκάνοφ και το War Party) έστειλε νέο Τελεσίγραφο στην Πύλη. Ο Κάννινγκ έτοιμος από καιρό έσπευσε, στέλνοντας τον Γουέλιγκτον στην Αγ. Πετρούπολη, να θεμελιώσει την ρωσο-αγγλική προσέγγιση υπογράφοντας το Πρωτόκολλο της Αγ. Πετρούπολης (1826) που άνοιξε τον δρόμο στην διεθνή επιβολή μιας λύσης στην Πύλη για το Ελληνικό ζήτημα. STAL 2020https://www.blogger.com/profile/03951250866154842305noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4315033436760423513.post-84376187179789674452018-07-25T01:20:54.552-07:002018-07-25T01:20:54.552-07:00"Η αλλαγή της αγγλικής πολιτικής είχε ως συνέ..."Η αλλαγή της αγγλικής πολιτικής είχε ως συνέπεια και την αλλαγή της ρωσικής" Δεν τεκμηριώνεται ιστορικά αυτή η θέση. Τα διπλωματικά γεγονότα είναι ευθέως αντίστροφα. Η Ελληνική Επανάσταση οδηγεί σε μια ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗ εμπλοκή της Ρωσίας σε μια ρωσο-οθωμανική κρίση. Γιατί "εμπλοκή" και γιατί "αναγκαστική"; Επειδή η Ρωσία αν και στην Βιέννη-1815 έχει αποδεχθεί de facto (όχι όμως de jure) την ακεραιότητα της οθωμανικής αυτοκρατορίας, ΔΕΝ μπορεί να παραιτηθεί από το δειθνές συμβατικό δικαίωμα της (Ρωσο-οθωμανικές Συνθήκες της Μ. Αικατερίνης) για "προστασία των ομόδοξων χριστιανών", δηλ. το ρωσικό πρόσχημα για επέμβαση στα εσωτερικά της οθωμανικής αυτοκρατορίας και πρακτικά το βασικό μέσο για την διεκδίκηση ρωσικού ρόλου στην επίλυση του Ανατολικού ζητήματος. Το διπλωματικό πρόβλημα της Ρωσίας συνίστατο πρωταρχικά στην ανάγκη της για ανοχή ή στήριξη των λοιπών Μ. Δυνάμεων της Ρωσίας απέναντι στην Πύλη και φυσικά στην απόφαση του Αλέξανδρου Α' να μήν ασκήσει συστηματική διπλωματική πίεση στις λοιπές Μ. Δυνάμεις επιμένοντας στο ρωσικό Τελεσίγραφο Στρογκανόφ για απειλή πολέμου. Για να σταματήσουν την ρωσική "ροπή" προς πόλεμο (δηλ. μονομερή ρωσική επέμβαση) Αυστρία και Αγγλία συμφωνούν με Ρωσία για την διαδικασία "Μεττερνιχ-Τάνιτσεφ" (1822), δηλ. μια διαδικασία διεθνούς συνεννόησης για την επίλυση της ρωσο-οθωμανικής κρίσης με επιπτώσεις στο Ελληνικό ζήτημα. Ο Αλέξανδρος Α' εγκλωβίζεται σ' αυτήν την διπλωματική διαδικασία, που ενώ οδηγεί σε μια μερική εκτόνωση της έντασης (πρωτόκολλο διπλωματικών σχέσεων 9/11/1822) το ελληνικό θέμα μένει "ανοικτό" και άρα το ίδιο και η ρωσο-οθωμανική κρίση. Για αυτό ο Κάννιγκ προχωρά στην "αναγνώριση των εμπολέμων" (άνοιξη του 1823), με την οποία ουσιαστικά κάνει ένα βήμα προσέγγισης με την Ρωσία (επί του "ελληνικού ζητήματος") ανταποκρινόμενος στην κίνηση "καλής θέλησης" του Αλέξανδρου Α' να επανασυνάψει διπλωματικές σχέσεις με την Πύλη - πρακτικά δηλ. να διαβεβαιώσει η Ρωσία ότι δεν έχει βλέψεις στα Στενά. STAL 2020https://www.blogger.com/profile/03951250866154842305noreply@blogger.com